‘De atleet van de toekomst komt uit het stenen tijdperk’: Deel 3

DEEL 3: Insulineresistentie is de moeder van alle ziekten.

Zoals laaggradige ontsteking met de slechte barrières de vader van alle ziekten is, is insulineresistentie de moeder van alle ziekten, en beïnvloeden ze elkaar.

We zijn gemaakt om te leven met schaarste aan voeding…

Het handhaven van een stabiele bloedsuikerspiegel wordt perfect geregeld in ons lichaam. Als we suikers via de voeding binnenkrijgen zorgt het hormoon insuline, dat in de pancreas wordt geproduceerd, dat deze suikers in de cel kunnen worden opgeslagen. Daarnaast zijn er 5 hormonale wegen die werken als er schaarste is aan energie om de bloedsuikerspiegel stabiel te houden. 5 wegen die in schaarste werken en 1 weg om de overdaad aan te kunnen? Het is duidelijk dat homo sapiens in de geschiedenis geprogrammeerd is om schaarste aan te kunnen en niet gemaakt is om zich te ‘overeten’.

De bloedsuikerspiegel handhaven lukt perfect als we 2 a 3 maaltijden verorberen binnen 24 uur. Alleen als dit meer is, en dit is elke dag zo, komen we in de problemen. Insuline wordt constant gevraagd om geproduceerd te worden om onze suikers op te slaan. De pancreas krijgt geen rust meer. In vele gevallen leiden de mensen aan hyperinsulinemie (teveel insuline in het bloed). Als een overvloed aan insuline is, zullen de cellen waarop insuline moet werken zich afsluiten (er is te veel aanbod), dan spreken we van insulineresistentie (we zijn resistent aan insuline zodat het niet meer werkt). Het grote gevolg is dat de bloedsuikerspiegel niet kan worden gehandhaafd. En dit leidt tot blessures. Voor een gedetailleerde beschrijving verwijs ik graag door naar het boek.

Autobiografische tragedie: Hoe mijn sportcarrière vroegtijdig eindigde…

Dit hoofdstuk moet ik jammer genoeg kaderen in een autobiografische tragedie. In mijn jeugd waren mijn lunches zeer suikerrijk. Ik at geen brood dus werd dit vervangen door zoete alternatieven zoals boterkoeken. Ik had weinig last van blessures, maar vanaf mijn 20ste jaar sloeg het noodlot de eerste keer toe. Tijdens een sprint brak ik mijn kuitbeen, een spontane breuk. Zou dit toeval geweest zijn? Vanaf mijn 18e was ik vaak geblesseerd: achillespeesontstekingen, bursitis heup, migraines, enkelproblemen,…Ik was ontzettend moe, ik sliep zelfs overdag… Ik had voor zover ik weet alle 6 kardinale tekenen van insulineresistentie:

  • Honger, onverzadigd zijn: ‘overeten’ want insulinereceptoren in de hersenen zijn minder gevoelig à er komt geen verzadiging.
  • Eten van grotere porties.
  • DRANG naar zoet na de maaltijd: Hersenen krijgen de indruk dat er een energietekort is, zelfs na de maaltijd, omdat insuline niet goed werkt.
  • MOE na de maaltijd: Hersenen krijgen geen goed signaal dat er gegeten is omdat insuline niet goed werkt.
  • Hongerig en PRIKKELBAAR (HANGRY)
  • Drang naar koolhydraten en suiker.

Ik weet nog dat ik bespot werd door de tegenstander omdat ik voor de zoveelste keer de match aanving met sportschoenen, omdat ik blaren aan de hiel had gekregen (bij het dragen van voetbalschoenen) die niet meer genazen. Ik was ‘the man of glass’. Op mijn 23ste brak ik mijn middenvoet tijdens de match en zo was mijn carrière vroegtijdig afgelopen. Botten zijn een last-minute manier om de bloedsuikerspiegel stabiel te houden, waardoor bot als donut wordt (extreem fragiel). Beste sporters, patiënten: Botten breken is geen toeval, er is meestal iets aan de hand achter de schermen.

Ben je benieuwd hoe het gesteld is met jouw bloedsuikerspiegel? Ons kinesiologisch onderzoek kan dit testen. We testen ook insuline. In de praktijk zie ik trouwens een enorme link tussen de overconsumptie van zoogdieren en insulineresistentie.

Sedentary Death Syndrome…

Er is trouwens nog een grote risicofactor die zeer belangrijk is bij de ontwikkeling van insulineresistentie: ZITTEN. Zitten is enorm nefast voor de bloedsuikerspiegel: Overdag worden we verwacht van te bewegen! Uit onderzoek olv L. Pruimboom in Engeland, Duitsland en Spanje blijkt dat zo’n 30% van de profspelers symptomen vertoont van prediabetes (verhoogde bloeddruk, verhoogde bloedsuikerspiegel, verhoogde vetwaarden en verlaagde waarden van de goede cholesterol). De lange zittijd werd hiervoor als hoofdoorzaak aangetoond. Naast de 3u training op een doordeweekse dag zitten ze de rest van de tijd.

Hoe kunnen we ons preventief wapenen?

De oplossingen voor insulineresistentie te behandelen liggen voor de hand:

  • Maaltijdfrequentie aanpassen: liefst 2 x/dag of 21x/week.
  • Sitting breaks: Zitten is een grote risicofactor voor insulineresistentie. Elk uur het zitten doorbreken is cruciaal. (dit kan met een hoge intensiteitsoefening)
  • Vasten: Met regelmatig te vasten (intermittent bij voorkeur) ga je veroudering tegen en geef je de pancreas zijn verdiende rust.
  • Nuchter bewegen: Je lichaam moet leren om andere energiebronnen aan te spreken dan suikers. Als je in nuchtere toestand sport (zowel uithoudings-als krachttraining) zorg je ervoor dat het lichaam vetten, ketonen en zelfs melkzuur (komt vrij bij verzuring) gebruikt als energiebron. Zo zal je in het laatste deel van de wedstrijd fris blijven.
  • Vermijd frisdranken: Vloeibare suiker is vergif. Water is de universele en enige dorstlesser.

Na dit overzicht van de voornaamste highlights uit dit boek rest me vooral het belang te onderstrepen. Het draait niet enkel om blessures vermijden, maar veelal om de prestaties te verbeteren. Elke procent dat je beter presteert kan zich vertalen in betere resultaten. Het boek benadrukt enorm de rol van een stabiele bloedsuikerspiegel. Een verstoorde bloedsuikerspiegel is één van de meest prestatie beperkende factoren en het wordt tijd dat we hier preventief een mouw aanpassen. De interventies moeten een tweeledig doel hebben:

  • Gedrag beperken dat de bloedsuikerspiegel verhoogt: zoogdieren eten, lang zitten, overeten, frequent eten,…
  • Interventies die de bloedsuikerspiegel verlagen: Intermittent living met vasten, nuchter trainen, koudeprikkels, ademhalingsoefeningen met hypoxie,…

Ik heb zelf aan de lijve mogen ondervinden wat een stabiele bloedsuikerspiegel betekent. Dit boek zou ik iedereen aanraden. Met deze inzichten kunnen de ‘men of glass’ definitief tot de verleden tijd behoren. Ik ben zeer dankbaar dat ik deze kennis ooit heb mogen ontdekken. Ik droom van een wereld waarin meer wordt ingezet op autocorrectie (zelfgenezend systeem) en een bredere kijk in de geneeskunde. Symptomen behandelen lijkt in acute gevallen wel aangewezen, maar is te vaak dweilen met de kraan open bij chronische problematieken. Ik sluit af met een quote die mij 2,5 jaar geleden bereikte: ‘Het symptoom is nooit echt het probleem’.

Joshua

 

Bronnen:

  • Boek ‘Zo word je een oersterke voetballer’ van Thomas D’Havé en Christian Vandenabeele
  • KPNI Belgium congressen en lessen.
  • Boek ‘Word weer mens’ van Leo Pruimboom.